Utrecht marathon 2019

Voorbereiding

Na mijn deelname aan de Heuvelland marathon kende mijn enthousiasme geen grenzen. Ik had me namelijk al eerder ingeschreven voor de Marathon van Rotterdam maar misschien was er een klein probleem: er zaten maar 3 weken tussen. Na wikken en wegen dacht ik laat ik alle adviezen die eenduidig waren maar ter harte nemen en niet in Rotterdam gaan lopen maar gewoon een keer supporter zijn. Dat besluit genomen hebbende verdween de onrust niet, ik moest nog een marathon lopen dit jaar.

Gelukkig liepen er een aantal mensen ook duurlopen voor de marathon van Utrecht en ik liet mij toevoegen aan hun appgroep en besloot alvast dat ik ook Utrecht ging lopen. Ook geen ideale voorbereiding met nu 6 weken tussenruimte en eigenlijk zonder schema maar het zat in m’n hoofd en door het enthousiasme van de lopers die ook mee gingen doen werkte het aanstekelijk.

Na en paar duurlopen meegelopen te hebben in wisselende samenstellingen herinner me nog een van de laatste met Ardi en Nico. Niet verder vertellen maar als je de kans krijgt ga na een duurloop appeltaart eten bij Nico, echt heerlijk.

Marathondag

En toen was het bijna zover. Het was zaterdag 11 mei een dag voor de Marathon, eerst examens van David en Marlies en daarna met Wendy, Dominique (en Puck, dochter van), Linda, Nico en Ardi startbewijzen gaan halen op de Uithof. De spanning ga je dan toch weer voelen, het is bijna zover. Het was rustig en ik dacht nog wat een rust heel anders dan in Rotterdam maar het zal wel. We waren zo klaar dus terug naar huis waar iedereen verder kon met z’n eigen voorbereiding. Ik leg altijd alles van tevoren klaar en maak alvast recovery drinks etc. Ik wil in de ochtend geen stress, niets vergeten en goed slapen zonder te piekeren wat ik mogelijk vergeet. Zo heeft ieder zijn eigen ritueel.

Zondagochtend hadden we om 8 uur bij het station afgesproken om met de marathonlopers richting de uithof te gaan. Dominique en Martineke gingen voor de halve marathon en gingen een uurtje later aangezien ze ook later moesten starten.

Wendy, Mandy, Ardi, Linda en Nico en ik gingen de hele marathon proberen, daarbij aantekenen dat het voor Linda en Nico de eerste keer zou zijn. Je voelde de spanning die er altijd is… hoe is het weer, zijn we er klaar voor, hebben we genoeg getraind, komen we de man met de hamer tegen en toch ook links en rechts een pijntje. Het blijft een soort onvoorspelbaar avontuur zo’n marathon waarvan je op voorhand niet weet wat je mee gaat maken.

In Utrecht aangekomen viel ons op hoe rustig het was, tas zo kwijt, je moest bijna zoeken naar de start en we hadden geen startvak doorgekregen. Later werd duidelijk waarom het zo rustig was, er waren voor de hele maar een kleine 500 deelnemers ingeschreven en die paste wel in een vak. Nog een groepsfoto een knuffel en toen was het zover ieder voor zich en we kozen positie tussen de pacers.

De start

Ik was helemaal hieper, hoorde achter in mijn hoofd Rita, “Pat ga niet te snel van start” en ik sta inmiddels tussen de pacer van 3.45 en 3.30 en bam daar is het startschot.

Ik weet dat ik na 3km langs de Abstederdijk kom waar mijn collega woont en die klaar staat voor de eerste aanmoedigingen met z’n gezin, ik begin te lopen en besluit mij rustig te houden. Na de eerste aanmoediging op de Abstederdijk zie ik opeens Anton staan, ik tik hem even aan en ga verder al bijna in een soort roes.

Vrij snel verlaten we Utrecht en lopen richting de Meern en inmiddels loop ik bij de Pacer van 3.30 en voel me goed en lopen in een groep is best comfortabel maar besluit er toch voor te gaan lopen. We komen richting het Maximapark en bij km 17 staat laten we zeggen de harde kern van RCW-supporters en zonder iemand te kort te doen hoor ik Dik al van verre mijn naam noemen. Later op het filmpje … “daar aan de buitenkant daar loopt ie”. Het mooie van dit punt is dat je er na 23km weer langskomt en word je dus nog een keer en met misschien nog wel meer enthousiasme onthaalt. Geloof me dit is echt een extra energie boost waar geen gel tegenop kan en ik denk dat de rest het ook zo heeft ervaren.

Gelijk om de hoek staat Monique met haar ouders en zwager Ronald met Patricia en ook zij voorzien me van de een volgend salvo aanmoedigingen. Terug richting Utrecht staan Bianca en haar man klaar voor de volgende aanmoediging voordat we weer het water overgaan richting het centrum en uiteindelijk de finish.

Later zie ik dat ook daar de fietsende supporters karavaan is geweest maar die heb ik gemist tot ik bij km 39 nog Leendert en Bas zie die me nog een keer een extra boost geven: de finish is in zicht nog even volhouden. Ik weet het nu zeker ik ga het halen en in een tijd die ik vooraf alleen maar kon hopen.

Finish

Uiteindelijk wordt het 3.26.01, hierdoor mag ik b.v. starten in Boston waar ze een limiet hanteren van 3.30 als je mee wilt doen. Moe maar voldaan kom ik over de finish en kom daar Dominique en Martineke tegen die samen hebben genoten van de halve. Samen gaan we aan de hekken staan en schreeuwen de anderen over de finish, gelukkig lukt het iedereen om heelhuids over de finish te komen. Er is geen app in Utrecht dus je kunt niemand volgen en dan is het toch spannend. Voor Nico en Linda was het de eerste (wat een prestatie), Ardi moet het met net iets minder lucht doen dan de meeste lopers, Wendy had toch wat last van haar knie en Mandy is gewoon een bikkel.

Na nog een groepsfoto en knuffels gaan we voldaan en vooral gezond weer terug naar Woerden.

Nogmaals dank voor alle steun en support het was echt geweldig en nu nadenken over een nieuw doel.

Tot snel dan lopen we weer samen,

Patrick Diependaal